«برو برای کشور خودت کاری کن! آنها فکر میکنند وقتی در اتحادیه اروپا هستند حق همه چیز را دارند، استکبار.» – 94 لایک.
من مبهوت هستم. وقتی کسی داستان آن افراد را نمی داند چگونه می تواند این را بگوید؟ بدون اینکه خودتان را بشناسید، احساس می کنید زندگی در سوریه یا افغانستان چگونه است؟ ما در اینجا در مورد سربازان دشمن صحبت نمی کنیم، ما در مورد مهاجران و پناهندگان صحبت می کنیم. ما در اینجا در مورد تهاجم صحبت نمی کنیم، ما در مورد افرادی صحبت می کنیم که به دنبال خانه ای امن هستند. افرادی که یک فرهنگ را غنی می کنند، به شرطی که شما به عنوان یک کشور به آن متعهد باشید. اگر شما به عنوان یک کشور آماده هستید که به مهاجران و پناهندگان به این شکل نگاه کنید. نه به عنوان یک بار، بلکه به عنوان یک فرصت.
شما احساس می کنید که اجازه ندارید آنجا باشید، که سربار هستید. که بر سلامت روان شما تأثیر می گذارد. به این فکر نکنید که باید خانواده، دوستان، فرهنگ و همه چیز آشنا را پشت سر بگذارید. شما تصویری تحریف شده از خود، از جهان و زندگی برای زنده ماندن دریافت می کنید. شما می خواهید تغییر کنید اما نمی دانید چگونه. ناامیدی مردم را به سمت چیزهای دیوانه کننده سوق می دهد. دزدی، خرابکاری، تهدید و غیره چیزهای اشتباهی هستند. اما نمی دانیم زندگی در کمپ های پر ازدحام چگونه است. ما نمی دانیم که یک فرد از نظر روحی، جسمی، روحی و عاطفی با چه چیزی مواجه است.
تا زمانی که با مردم به عنوان دشمن رفتار کنیم، هیچ بهبودی حاصل نخواهد شد. این زمانی اتفاق میافتد که تصمیم میگیریم نگرش خود را تغییر دهیم، مردم را افرادی ببینیم که نیازهای اساسی من و شما را دارند، با استعدادها و استعدادهایی که میتوانند کارهای بزرگی انجام دهند. مردم شانس
برای آرامش، برای شفا با خانه بودن. از یک بندر خانه امن، فضایی برای ثمر دادن فرد ایجاد می شود. فراتر از مرحله "بقا" به طوری که ما یاد بگیریم که متحد باشیم، یکدیگر را تکمیل و تقویت کنیم.
من این اتفاق را در زمین کار در Grenzeloos می بینم. به مردم نشان دهید که ما آنها هستیم، کشف کنید که ویژگی های آنها کجاست و چگونه تیم را غنی می کنند. این یک روند کند است و نیاز به صبر دارد. با اعتماد شروع می شود. افراد بر اساس اعتماد جرات می کنند خودشان باشند و ارتباطی بین کارمندان ایجاد می شود. آسیب پذیری و قدرت جهانی انسان از طریق گفتگوهای صادقانه و آشکار آشکار می شود.
بنابراین نسبت به یکدیگر دلسوزی و شکیبایی داشته باشید. حمایت از طرح هایی که شرایط را در کمپ ها بهبود می بخشد. مخصوصا الان با ویروس کرونا. اتحادیه اروپا را در جستجو و یافتن راه حل ها، فرصت ها و امکانات تشویق کنید. در صورت لزوم به پناهندگان تنها در کشورمان رسیدگی کنید. خیلی زود قضاوت نکنیم و از خودمان و محیطمان شروع کنیم.
این در حال حاضر اتفاق می افتد و این فوق العاده است! فقط با همکاری با هم از این وضعیت خارج می شویم. نه با تکه تکه شدن یا انزوا.