Hoe we begonnen: Van Lege Ruimte naar Draaiend Restaurant

Of: hoe je een sociale onderneming opzet zonder te weten waar je mee bezig bent (en waarom dat soms juist goed uitpakt)

“Dus jullie willen een restaurant beginnen… zonder horeca-ervaring… met statushouders… die ook nog Nederlands moeten leren… en dat moet ook nog rendabel worden?”

Goede vraag. Dat hadden we misschien iets eerder moeten bedenken. 

De Praktische Puzzel

Wat blijkt: een sociale horecaonderneming opzetten is als een 3D-puzzel waarbij je ondertussen jongleert. Je moet tegelijkertijd:

• Een restaurant runnen dat écht geld verdient
• Mensen begeleiden die soms nauwelijks Nederlands spreken
• Juridische structuren opzetten
• Financiering regelen
• Een team opbouwen
• Voldoen aan allerlei wet- en regelgeving
• Oh ja, en zorgen dat het eten ook nog lekker is

We begonnen met wat we hadden: een lege ruimte, veel goede intenties, en een opstartsubsidie van de gemeente Maastricht. Dat laatste was cruciaal – die steun in de rug gaf ons het startschot.

Van Woonkamer naar Restaurant

De verbouwing was een avontuur op zich. We hadden zo’n 38 zitplekken binnen voor ogen, plus terrassen voor en achter. Alles moest voldoen aan horeca-eisen, maar we hadden geen idee wat dat allemaal inhield. Gelukkig kregen we veel hulp van een bevriende connectie met veel ervaring in de horeca. Stap voor stap worstelden we ons door de jungle van vergunningen, HACCP-eisen en brandveiligheidsvoorschriften heen.

Het was een periode van veel leren en nog meer fouten maken. Elke dag bracht nieuwe uitdagingen: van het kiezen van de juiste kassa tot het bedenken van werkprocessen die zowel voor ervaren koks als voor beginners werkten.

Het Team: Wie Doet Eigenlijk Wat?

Een van de grootste puzzels was het opbouwen van een team. We hadden namelijk twee parallelle organisaties nodig:

• Een horecaploeg die het restaurant draaiende hield
• Begeleiders die statushouders konden coachen en begeleiden

We startten met een klein groepje jonge horecamedewerkers die samenwerkten als buddy met de trainees en wijzelf als management (zo’n beetje fulltime onbetaald per persoon – maar dat zou vast tijdelijk zijn, dachten we). Wijzelf waren ‘dag verantwoordelijke’, oftewel teamleider. 

De eerste medewerkers waren een mix van mensen met horeca-ervaring en mensen die net zo groen waren als wijzelf. Wat ons bond was het geloof in de missie.

De Opening: Zenuwslopend en Hartverwarmend

Na maanden voorbereiding was het dan zover: de opening. Een select groepje vrienden, familie en stakeholders zat als eerste in de zaak om te proeven van wat we in elkaar geflanst hadden. En toen waren ze daar: de eerste gasten. 

Het was chaotisch. De kassa deed het niet, de koffie was te sterk, en de tosti’s brandden aan. Bij Frits daalde opeens het besef in dat er vanaf nu elke dag koffie gemaakt moest worden. Maar er gebeurde ook iets magisch: gasten begonnen gesprekken met elkaar, er werd gelachen, en je kon voelen dat er iets bijzonders aan het ontstaan was.

De Eerste Kandidaten

Ondertussen werkten we intensief samen met Podium24 en consulenten van de Sociale Dienst om onze eerste statushouders te vinden. Stap voor stap kwamen we verder en na zo’n twee á drie maanden open te zijn kwam daar onze eerste trainee door de deur.

Onze eerste groep was een mix van verschillende achtergronden: mensen uit Syrië, Eritrea, Afghanistan. Sommigen hadden universitaire opleidingen, anderen konden nauwelijks lezen en schrijven. Allen verenigd door de wens om aan de slag te gaan in Nederland.

En zo begon onze reis van het leren begeleiden van statushouders. Vol goede moed, maar ook veel om te leren. 

De Werkelijkheid Slaat Toe

Binnen een paar maanden werd duidelijk dat we ons leven er niet makkelijker op hadden gemaakt. De omzet was lager dan verwacht, de begeleidingskosten hoger en elke dag bracht nieuwe uitdagingen.

Maar we hadden iets neergezet. Een plek waar mensen echt van elkaar konden leren. Waar statushouders niet alleen Nederlands oefenden, maar ook zelfvertrouwen opbouwden. Waar gasten niet alleen kwamen voor de koffie, maar ook voor de verhalen.

Het was het begin van zes jaar vol ups en downs, doorbraken en tegenslagen, succes en frustratie. Maar vooral: zes jaar waarin we bewezen dat een goed idee, veel doorzettingsvermogen en veel hartverwarmende hulp samen mooie dingen kunnen bereiken.

Ook al wisten we toen nog niet dat we bezig waren met een van de moeilijkste balanceeracts van ons leven: ondernemen én impact maken tegelijkertijd.

In de volgende blog duiken we in een van onze grootste uitdagingen: hoe vind je eigenlijk statushouders die mee willen doen? En waarom bleek dat veel moeilijker dan we dachten.