Waarom we begonnen: Het Verhaal Achter een ‘Top Idee’

Hoe drie jonge ondernemers dachten de wereld te gaan veranderen met koffie, tosti’s en een flinke dosis idealisme

Het was 2018 toen Peter en Anne-Maaike voor een praktisch probleem stonden. Ze hadden een prachtig pand in het centrum van Maastricht beschikbaar waar een wooncommunity voor jongvolwassenen in kwam. Maar beneden was een horeca-ruimte die nog ingevuld moest worden. “Wat gaan we hiermee doen?” was de vraag die op tafel lag.

Tegelijkertijd speelde er iets veel groters. Door meerdere contacten werden ze geconfronteerd met verhalen die hen niet loslieten. Verhalen van mensen die maandenlang, soms jarenlang, vastzaten in een bureaucratisch web. Van artsen die de was deden, van ingenieurs die hun dagen vulden met wachten en metselaars die niet aan de slag konden omdat er een papiertje ontbrak.

De Realiteit Die We Tegenkwamen

De cijfers die we toen lazen waren duidelijk. Twee en een half jaar na aankomst had slechts 11% van de statushouders betaald werk. Ondertussen schreeuwde de horeca om personeel. Het leek alsof er twee parallelle werelden bestonden die elkaar nooit raakten.

Frits was op een heel andere manier ook met statushouders in aanraking gekomen en sloot zich aan toen we dit idee verder gingen uitwerken. Samen hadden we ervaring met ondernemen – we hadden al community huizen opgezet, werkten met webhosting en webshops. We meegeholpen een opvanghuis voor dak- en thuisloze jongeren op te zetten en meerdere andere projecten opgezet. Maar horeca? Trajectbegeleiding? Daar hadden we (nog) weinig kaas van gegeten.

Het ‘Eureka’-Moment

Het idee kwam eigenlijk vanzelf: wat als we die lege horecaruimte inrichten als een echt restaurant, waar statushouders kunnen leren door te doen? Niet als stage, maar als echte leerwerkplek. Waar ze Nederlands leren door met gasten te praten. Waar ze vaardigheden opdoen die direct bruikbaar zijn. Waar ze een netwerk opbouwen van collega’s, klanten en vrienden.

We zagen het helemaal voor ons: gemotiveerde mensen die eindelijk hun talenten konden inzetten, een restaurant dat draaide op passie en authenticiteit, gasten die niet alleen kwamen voor de koffie maar ook voor de verhalen. Een plek waar integratie niet iets was wat moest, maar iets wat gebeurde.

De Kracht van Jong Idealisme

Achteraf was het misschien onze naïviteit die ons de moed gaf om te beginnen. We waren jong, we hadden energie, en we geloofden oprecht dat goede intenties en hard werken genoeg zouden zijn.

Die match tussen ons jonge, gedreven team en jonge statushouders bleek achteraf inderdaad ook een grote kracht. We spraken dezelfde taal – niet alleen letterlijk, maar ook in onze benadering van het leven. Geen paternalistische houding, maar gelijkwaardigheid. Geen medelijden, maar herkenning van potentieel.

Het Begin van Iets Groots (Dachten We)

We waren er heilig van overtuigd dat we iets revolutionairs bedacht hadden. Een model dat zo succesvol zou zijn dat andere steden het zouden overnemen. Een bewijs dat ondernemen en impact hand in hand konden gaan. Een verhaal met alleen maar winnaars.

Spoiler alert: de werkelijkheid bleek iets complexer.

Maar op dat moment, in 2018, met onze tekeningen op tafel en onze koppen vol plannen, voelde het alsof we de wereld gingen veranderen. En misschien was dat geloof wel precies wat we nodig hadden om überhaupt te beginnen.

Want zoals we later zouden ontdekken: sociale ondernemingen starten doe je niet omdat het makkelijk is. Je doet het omdat je gelooft dat het nodig is. En soms is een flinke dosis naïef optimisme precies het startkapitaal dat je nodig hebt.

In de volgende blog duiken we in de praktische kant: hoe zet je zo’n idee eigenlijk om in een werkende sociale onderneming? Van lege ruimte naar draaiend restaurant – inclusief alle hobbels onderweg.